Кој ќе тепа на Ел Класико!? ↓↓↓
Според истражувањата посветени на овој сегмент од човечкото однесување и психологија, кога станува збор за неверство, истражувачите велат дека во извесна мера истото е присутно насекаде и во секое време.
Ваквите истражувања покажале дека околу 23% од мажите и 12% од жените имале секс со друга личност додека биле/се во брак. Меѓутоа, за разлика од вонбрачната сексуална афера што е лесно да се дефинира, општиот концепт на неверството има малку позамаглени линии и нијанси.
Што е микроневерство?
Микроневерство е „сет од однесувања што се движи околу тенката граница на верноста и изневерувањето“, вели Линдзи Хоскинс, брачен терапевт од Мериленд.
Таа сепак додава дека е многу тешко да се дефинира микроневерството бидејќи границата се поставува на различни места за различни луѓе и во различни врски.
Баш сѐ, од разгледување на Tinder за забава до флерт со симпатичен странец, може да се смета за микроневерство, во зависност од вредностите на поединецот и неговите приоритети во врската.
Хоскинс вели дека најчестите „излети“ се често допишување или комуникација на социјалните мрежи со личност за која чувствувате привлечност, редовна комуникација со поранешен партнер или претерана блискост со колега/колешка од работа.
Дали микроневерството е проблем?
Во суштина, однесувањата што се припишуваат на микроневерство не би требало да бидат причина за голема загриженост, но кога ќе почнат да ја преминуваат границата, емотивна или физичка, тогаш се јавува проблемот. На крајот на краиштата, луѓето се програмирани да бараат потенцијални партнери за парење, вели Џејсон Дибл, професот по комуникологија на колеџот Хоуп.
„Тешко ми е да осудам некого ако забележува привлечни единки“, вели тој. „Тоа е човечката природа.“
Во многу ситуации, вели Дибл, флертувањето со друга личност додека сте во врска е безопасно и повеќе се однесува на брзо кревање на егото или добивање на доза допамин, отколку вистинска заинтересираност за таа личност.
„Истражувањата покажале дека дури и кога луѓето имаат секс со партнерите, замислуваат или фантазираат за друга личност“, додава Дибл.
„Тоа може да биде здраво, бидејќи ве придвижува, ве прави сексуално потентни, го одржува пламенот и може таа енергија да ја насочите кон партнерот.“
Неговото истражување покажува дека луѓето во врска кои одржуваат комуникација со „златни резерви“, односно потенцијални сексуални или емотивни партнери, можеби и не ја загрозуваат врската со таквото однесување.
Во неговото истражување тој не забележал значително намалување на вложеноста или посветеноста во врската кај луѓе кои се во романтична врска со една личност, а комуницираат со „златна резерва“.
Меѓутоа, лесно може да се падене во замката на микроневерството и сѐ да тргне стрмоглаво надолу како лавина. Она што можеби почнало како наивна порака или пријателство на работно место, може да се трансформира во непшто повеќе, намерно или не.
Ако таа интеракција почне да одзема повеќе време, емотивна или ментална енергија, отколку вашата примарна врска со партнерот, тоа е знак дека можеби е нешто посериозно отколку што си мислите.
Што потоа?
Секако, треба да помислите и на другата страна. Одржувањето на ваков тип на контакти можеби не ја разнишува вашата посветеност на врската, но секако може да направи вашиот партнер да се чувствува непријатно.
Хоскинс вели дека е важно да се разграничат нештата.
„Можеби вие се чувствувате поинаку во врска со таа личност, но тоа претставува проблем за вашата врска и е проблем за вашиот партнер. Кога сте се согласиле да бидете во моногамна врска, сте се согласиле да имате осет и свесност за работите што му пречат на вашиот партнер и да обрнувате внимание на тоа.“
Проактивната комуникација е многу важна во вакви случаи, вели Хоскинс. Идеално би било партнерите да дискутираат за границите во врската уште на самиот почеток, или пред да станат проблем, што би спречило појава на расправии и презир отпосле. Сепак, редовните разговори за тоа што е во ред, а што не, односно што е прифатливо и не е прифатливо, се добредојдени во секое време.
