Утрово го шетам кучето. Од соседната зграда излегува млад пар татко и мајка плавуша со детска количка. При разминувањето, кучето лае. Веројатно се исплаши од количката.
Мајката плавуша: Не можеш ли да си го скротиш животното! Што се разлаја толку! Ќе го разбуди бебето!
Мажот: Потивко! Ти креваш посилна врева од кучето! Ќе го разбудиш!
Да, бе, јас сум виновна! Тоа сигурно веќе е будно! И ѕиркаат во количката.
Идиот! Си го заборавил детето дома! И трча назад кон зградата.
Стоиме и ја гледаме како трча кон влезот: јас, кучето и мажот со бебето во раце.
