Дали љубовта е всушност губење на слободата?! – Психоаналитичарите имаат соодветно објаснување…


Вака се слави гол во 120-та минута!!! ↓↓↓


Францускиот психоаналитичар, Мартин Тејак смета дека парот може да постои само ако тие две личности и натаму постојат како индивидуи.

Љубовта не е работа во која двајца се претвораат во еден, туку процес во кој личноста која сака се осовјува себеси преку другата личност, велат психоаналитичари.

Кога ќе се заљубиме, „јас“ во суштина преминува во „ние“. Но, францускиот психоаналитичар, Мартин Тејак смета дека парот може да постои само ако тие две личности постојат како индивидуи.

Во спротивно тука нема среќа, тврди Тејак.

Меѓутоа, тој принцип во суштина не е разбирлив за луѓето, бидејќи поради помалата самопочит чувствуваат страв дека нема да бидат сакани ако до крајот му се предадат на друг. Поради тоа се во состојба да ја жртуваат целата својата слободна, личноста и навиките, само за да не останат сами. И неговиот колега Жан Пјер Винтер опоменува дека љубота не е работа во која двајца преминуваат во еден, туку процес.

Штом дојдеме во ситуација со некој да мораме да преговараме за нешто, правиме премногу комприомис, кој не ни годи, губиме дел од својата слобода. Научени сме да скаме значи да имаме право над партнерот и сметаме дека е нормално и тој да има право над нас, вели Винтер.