Home Blog Page 4348

„Збогум Румелија“- дрско искривување на македонската историја

Деновиве меѓу македонските телевизиски гледачи мошне актуелна е турската серија „Збогум Румелија“, емитувана на телевизискиот канал „Сител“ во вечерните часови. Станува збор за тенденциозен телевизиски проект, со историска пропагандна позадина, којашто го опфаќа периодот пред крајот на Османлиското ропство во Македонија, а кој, во голем дел, е реализиран на територијата на нашата држава, со дозвола и во соработка со наши општествени институции и поединци.

Не би сакале да навлегуваме во уметничката вредност на споменатата „сапуница“, како и во тривијалноста на проблематиката со која се занимава, и да засегаме прашања од типот колку е историски доследна (иако и тука би можело многу да се каже, на пример за несоодветната костимографија која нималку не се совпаѓа со историските факти – во тоа време турските жени не можеле да бидат видени во јавноста без фереџе, сè до неговото укинување од страна на Мустафа Кемал Ататурк во 1925 г., за што сведочи и бројната литерарна, фото и видео документација од тоа време). Дури и не би спореле околу тоа каква перфидна хипокризија се крие зад превезот на прикажаниот, навидум „хармоничен“ соживот.

Но затоа би се осврнале на еден одреден сегмент од тринаесеттата епизода од овој серијал, од 11 февруари, со кој директно се навредува Македонското национално ослободително движење и патриотските чувства на македонскиот народ.

Всушност, гледачите имаа можност да видат една ретка пародија на „Македонската крвава свадба“, во којашто улогите се заменети, па така нашите војводи и комити се претставени како разбојници, силувачи и убијци, кои бесцелно скитаат по планините, небаре глутница волци, напаѓајќи цели села и убивајќи невини луѓе, вклучително и христијани, а во овој конкретен случај се претставени дури и како грабнувачи на млади незабулени турски невести.

Разбирливо е зошто турските режисери, сценаристи и продуценти вака гледаат на нашата историја, но не можеме да разбереме зошто нашата публика лесно го прифаќа тоа. Каде е тука нашата историска свест, критичко размислување и цензура, па дури и нашите национани чувства? Зар пролеаната крв на нашите родољубиви предци, заслужила да биде извалкана на овој начин, а нивното достоинство – обесчестено и најдрско исмејано?

Не би оделе толку далеку, па да ги „нападнеме“ со одредени квалификации оние кои дозволиле ваква серија воопшто да биде снимена на територијата на оваа наша со векови измачена земја, ниту би инсистирале на некакво признавање на историските грешки од страна на поробувачите, иако такво нешто би требало да се очекува од една цивилизирана нација, како што ни е прикажана во серијалот, што, сведоци сме, во блиското минато веќе го направија некои народи, барајќи прошка за неправдата и зулумите што нивните предци ги направиле во минатото.

Дозволете ни да го упатиме нашиот апел до сите национални теливизии да внимаваат при креирањето на својата програмска шема, конкретно во делот со емитувањето на странските програмски содржини. Зашто, некои вредности никогаш не смее и не треба да бидат жртва на трката по гледаност и заработка.
Особено се обраќаме до ТВ „Сител“ со барање веднаш да го прекине емитувањето на конкретнава серија – „Збогум Румелија.“

Истовремено, ги повикуваме сите наши национални институции од областа на културата и просветата, особено историчарите, да пристапат со должната сериозност кон проверка и, доколку е потребно, и санкционирање на сето она што ни се сервира отстрана и поконкретно да ја помогнат домашната продукција и подигањето на нашата национална свест.

И покрај тоа што сме свесни дека ова наше барање може да не наиде на позитивен одзив, сепак, сметавме дека наша должност е да го споделиме ова со македонската јавност и така да ја смириме својата совест пред душите на нашите предци, оградувајќи се од ваквите декадентни пројави во нашето општество.

Реакција на загрижени родољубиви граѓани на Р.М.

„На родените по нас“ – 117 години од раѓањето на Бертолт Брехт

I

Навистина, живеам во мрачно време!
Безопасниот збор е глупав. Безгрижното чело
знак е на неосетливост. Оној што се смее
само сè уште не ја примил
ужасната вест.

Какво е тоа време во кое
разговорот за стеблата е речиси злостор
зашто подразбира молчење за толку злодела!
Зарем оној што таму мирно минува улица
стварно не е дома за своите пријатели
коишто имаат тешкотии?

Вистина: уште заработувам за живот.
Но, верувајте ми: сосема случајно. Ништо
од сè што правам не ми дава право сит да си се најадам.
Случајно сум поштеден. (Ако ме напушти среќата,
ќе бидам изгубен.)

Ми велат: Јади и пиј! Биди среќен што имаш што!
Но како да јадам и пијам
кога изеденото го грабам од гладниот,
а чашата вода што ја испивам му фали на жедниот?
А сепак јадам и пијам.

Би сакал и да сум мудар.
Во староставните книги пишува што е мудро:
да не се мешаш во кавгата на светот и својот кус век
да го проживееш без страв.
Да се одржиш и без насилство,
на злото да враќаш со добро,
своите желби да не ги исполнуваш, туку да ги забораваш
– се смета како мудро.
Јас сето тоа не го можам:
навистина, живеам во мрачно време!

II

Во градовите дојдов во време на нередите
кога во нив владееше гладта.
Меѓу луѓето дојдов во време на буните
и заедно со нив се бунев.
Така измина времето
што ми беше дадено на земјата.

Јадев помеѓу битките,
на починка легнував меѓу убијци.
Љубов водев немарно,
а природата ја гледав без трпение.
Така измина времето
што ми беше дадено на земјата.

Патиштата во мое време водеа во мочуришта.
Говорот ме издаваше пред џелатот.
Малку нешта можев. Но властодршците,
се надевав, побезбедно ќе си седеа да ме немаше.
Така измина времето
што ми беше дадено на земјата.

Силите беа слаби. Целта
лежеше мошне далеку.
Беше јасно видлива, иако за мене
речиси недостижна.
Така измина времето
што ми беше дадено на земјата.

III

Вие што ќе изнурнете од потопот
во којшто ние потонавме,
спомнете си,
кога ќе зборувате за нашите слабости,
и на мрачново време
од кое вие избегавте.

Оти ние одевме, менувајќи ги земјите почесто од чевли,
низ војните на класите, очајни
кога само неправди, но не и буни имаше.

А знаеме и самите:
омразата, дури и спрема подлоста,
ги унаказува цртите на лицето.
Гневот, дури и оној поради неправда,
го прави гласот засипнат. Ах, ние
што сакавме да го подготвиме тлото за љубезност,
самите не можевме да бидеме љубезни.

Но вие, кога најпосле ќе дојде времето
човек на човека да му биде другар,
спомнете нè
со трпеливост.

 

(Извор: Окно.мк)

Слика од Гоген продадена за 300 милиони долари – најскапо продадена слика во историјата

Сликата од славниот француски сликар Пол Гоген со мотив на две девојчиња од Тахити, е продадено за 300 милиони американски долари со што стана најскапо продаденото уметничко дело кога и да е.

Платното Гоген го насликал во 1892 година и досега беше во сопственост на швајцарскиот колекционер Рудолф Стаешелин, и со години беше изложено во „Кунстмузеум“ во Базел, каде беше на позајмица од сопственикот.

Nafea Faa Ipoipo (¿Cuándo te casas)

Според непотврдените информации на BBC, сликата наречена „Nafea Faa Ipoipo (When Will You Marry?)“, е продадена на музеј во Катар.

Претходно најголемата цена од 250 милиони долари беше платена, исто така, од купувач од Катар кој пред три години оваа сума ја издвои за делото на Пол СезанКартаџии“.

Четири зачувани примероци од легендарната „Магна карта“ прв пат на едно место

Четирите зачувани примероци од „Магна Карта“, која потекнува од 1215 година, првпат се прикажани заедно во Британската библиотека во Лондон. Како повод за тоа беше одбележувањето на 800-та годишнина од објавувањето на овој документ.

„Магна Карта Либертатум“ („Голема повелба на слободата“) претставува еден од најзначјаните документи во човековата историја и се смета за првиот изработен Устав во светот.

„Магна Карта“ е донесена по големата борба на англиското благородништво со англискиот крал Џон за ограничување на кралската власт и неговиот апсолутизам.

Во правната наука и во политиката, оваа „Повелба“ се смета за првиот чекор кон уредувањето и воспоставувањето на парламентарната демократија, а особено за изградбата на принципте дека никој не е над правото и законите, вклучувајќи го и кралот.

03.02.magna-karta-primeroci1

Два примероци од „Магна Карта“ постојано се чуваат во Британската библиотека во Лондон, а по еден во катедралите во Линколн и во Солзбери.

Истраувачите на овој документ веруваат дека откако тогашниот англиски крал го ставил кралскиот печат на „Повелбата“, биле изработени 250 примероци на „Магна Карта“, кои биле испратени до тогашните правници и црковните високодостојници за да ги чуваат и да се потсетуваат на нејзините одредби.

Се верува дека до денес се зачувани само 17 примероци.

Повеќе од 40.000, избрани со специјално организирана лотарија, можеа да ја разгледаат „Магна Карта“, а само 1.125 успеаја за три дена да ги видат заедно на едно место четирите зачуваните оригинални примероци на „Големата повелба на слободата“.

На 15 јуни годинава во Велика Британија ќе се одржи централната прослава од донесувањето на овој исклучително значаен документ за англиската и светската историја.

Промоција на монографијата „Танец – душата на Македонија“

Со промоција на монографијата „Танец – Душата на Македонија“ кое се случи денеска во Музејот на македонската борба се заокружи прославата на 65 години од постоењето на најзначајната национална установа во Македонија која го негува македоснкиот фолклор.

Автори на монографијата се професорите Родна Величковска и Марко Китевски. Таа се издава повод 65-годишнината од постоењето на Ансамблот за народни игри и песни „Танец“.

На 200 страници луксузно издание се помесетни фотографии, текстови, извадоци од рецензии, награди, признанија, гостувања на Ансамблот, антологиски избор на носии, настапи на „Танец“ во странство…

– Оваа книга ја испишаа вработените во „Танец“. Ние само тоа го ставивме на хартија. Ним им припаѓа славата. Во моногафијата се поместени сите важни датуми, настани повразни со овој Ансамбл. Има избор на носии стари и повеќе од 100 години. „Танец“ бил присутен секаде каде што требало да се покаже македонскиот фолклор и музика. Тој е најдобриот амбасадор на македонската култура. Ние имаме фолклор од кој се одушевуваат сите. Уште на првото гостување во странство тој доби прва награда. Познатиот американски писател од македонско потекло, Стојан Христов, изјавил дека вреди едно патување од САД до Македонија само да се види „Танец“ – изјави авторот Китевски.

Сегашни и поранешни членови на „Танец“, директори, претставници на Македонската православна црква, етнолози, историчари беа присутни на промоцијата на монографијата.

– Во монографијата се поместени 54 антологиски ора кои ги изведувал „Танец“ од основањто до денес. За секое од нив има опис на кореографската поставка, потоа за авторот на музиката, носиите – објаснува авторката Величковска.

Меѓу присутните беше и 95 годишниот доајен на „Танец“ Станко Ливрински. Тој работел во „Танец“ од 1960, па се до пензионирањето, во 1978 година. Дедо Станко раскажуваше за гостувањата на Ансаблот.

– Гостувавме на четири континенти, посетивме точно 400 градови – рече дедо Станко и почна во еден здив да ги набројува сите градови каде што гостувале тој и неговите другари. На двапати доби аплауз додека набројуваше, но тој не се откажа, продолжи прецизно и таксативно да ги набројува сите 400 града каде што гостувал „Танец“ во негово време.

Настапот на дедо Станко го поттикна директорот на „Танец“ Зоран Џорлев да ги потести и да ги замоли сите што се на некој начин поврзани со оваа национална установа да дадат свој придонес во архивирањето на настапите на „Танец“.

– Не одбивајте да ве снимаме. Сето тоа што имате да го кажете, ќе остане забележано и ќе влезе во архивата и во аналите на „Танец“ – рече Џорлев.

(Извор: Република)

Превод на француски јазик на „Вештица“ од Венко Андоновски со предговор од Кундера

Издавачката куќа „Кантокен“ од Брисел на француски јазик го објави романот „Вештица“ на Венко Андоновски, кој содржи и предговор од познатиот писател Милан Кундера. Книгата на француски интегрално ја превела Марија Бежановска-Левавсер, но потоа во консултација со Андоновски, сопственикот на „Кантокен“ Стефан ван Рид и преведувачката Петра Поповски направиле корекции за да го доловат стилот на оригиналниот текст.

Стефан ван Рид денеска на промоција во Друштвото на писателите на Македонија рече дека веднаш му се допаднал мал извадок од романот што го прочитал на блог на преведувачката и решил да го преведе во целост.

– Ми се допадна начинот на гледање на несоодветниот третман на жените кои биле нарекувани вештици во средниот век,  неговиот стил на пишување и односот меѓу  реалноста и фикцијата, како и тоа што може да биде разбран во секоја земја. Тоа е светски стил и светски концепт, рече Ван Рид.  Соопшти дека книгата е дистрибуирана во книжарници во Белгија и Франција, ја има и на  „Амазон“, како и на веб-страницата на „Кантокен“.

Јована Андоновска од македонската издавачка куќа „Лакрима литералис“ рече дека иако преводот од Бежановска е направен пред неколку години, книгата е објавена сега благодарение на контактот со Ван Рид и со поддршка на Националниот центар на книгата на Франција и на Министерството за култура на РМ кое почна да субвенционира преводи на македонски дела од странски издавачи.

– Еден таков љубовен роман каков што е „Вештица“, вредно е да биде објавен на еден од најљубовните јазици на светот, рече Андоновска.

„Лакрима литералис“ објави ново издание на „Вештица“ на македонски, кое е осмо од појавата на романот во 2006 во издание на „Табернакул“. Тоа е дополнето со предговорот на Кундера, преведен на македонски.

Чешкиот писател со светско реноме, кој живее и твори во Франција, пофално го оценува романот на Андоновски и во три страници текст, меѓу другото, вели дека е роман на третата епоха, која почнува заедно со 20 век.

– Во ова мајсторски полифонично дело во кое разноликоста на наративните техники изненадува и го одушевува читателот, спомнувањето на вешетерството е постојано проследено и збогатувано со приказни кои се поставени во сегашно време, во сегашниот живот, со што „Вештица“ станува грандиозен роман за Европа. Минатата и сегашната Европа…Не сакам да го прераскажам овој неповторлив роман. Ве молам прочитајте го. Со љубовта која богато ја заслужува, пишува Кундера.

Андоновски отсуствуваше од промоцијата, но во писмена изјава напишал дека нема поголем ден во неговата кариера, поголем дури и од денот кога пред 14 години ја добил „Балканика“ за „Папокот на светот“.

– Овој ден е голем затоа што оваа книга, која кај нас помина речиси незабележано по однос на наградите и критиката, доби прекрасен предговор од големиот Милан Кундера, мој идол. Не сум можел ни да помислам дека еден ден, мојот идол ќе се изјасни за мене исклучително позитивно и со пофалби. Но ете – чудата се можни…, пишува Андоновски, кој во својот роман „Папокот на светот“ од 2001 ги користи имињата на ликовите од Кундеровиот роман „Шега“.

Слушнете ја најстарата песна на светот: Сумерска химна од пред 3.400 години

Во раните ’50-ти години од минатиот век, археолозите откопаа неколку глинени плочки кои датираат од 14 век пред нашата ера. Плочките кои се најдени на просторот од античкиот сириски град Угарит, имаат знаци од хуриан јазикот, записи кои испадна дека се најстарото запишано музичко дело кое досега му е познато на човештвото. Станува збор за 3.400 години стара култна химна.

Музичкото дело, пишува Ричард Финк во 1988 година во напис за Аrcheologia Musicalis, потврдува дека 7-нотната дијатонска скала, како и музичката хармонија, постоеле уште пред 3.400 години. Тоа, вели Финк, им возвраќа удар во лице на многу многу музиколошки ставови и гледишта дека античката хармонија виртуелно не постоела (или била дури и невозможна), а скалите се стари само колку Античките Грци.

19.01.OldestSong1

Ричард Крокер вели дека ова откритие прави револуција во целокупниот концепт за потеклото на западната музика.

На видеото подолу имате можност да чуете миди верзија од древниот музички запис, со тоа што секако, ќе го имате во предвид фактот дека миди клавијатурата не е сумерски избор на инструмент за изведба на оваа композиција, како и тоа дека ритамот на музичкото дело е само претпоставка (оригиналот, нормално, не е познат).

Со палење на маските, денес завршува Вевчанскиот карневал

Со палење на маските денеска завршува годинашното издание на Вевчанскиот карневал. 

Освен традиционалните Зет, Невеста и Глупавиот Август и годинава  во Вевчани преку маска дојде и Субрата Рој, баба Рада, Јужен поток „Г’ез пром“, а дел од дефилето беа маските кои ги оживеаја студентските протести, работењето на „Македонија пат“, актуелните случувања во Франција, странските инвестиции во Македонија и уште многу други настани.

Вевчанци по палење на маските почнуваат да размислуваат на какви маски ќе работат за следната година.

Вевчани го посетија неколку илјади гости кои уживаа во сатиричните приказни на василичарите. Екипа на светскиот сервис на Би Би Си снимаше документарен филм за карневалската манифестација која започна на 9 јануари, со промоција на книги и уметнички изложби.

Вевчанскиот карневал се смета дека опстојува  над 1.400 години.

(Фото: Огнен Теофиловски)

Колумна: Зошто во ’војната’ треба да победи Луис Енрике?

Медиумите на големо трубат за војната на Ноу Камп, во која главни протагонисти се двете легенди на Каталонците, едниот со аргентинско, а другиот со астуриско потекло. Требаше да се случи грозоморниот масакр од Шарли Ебдо за светското внимание за момент од Барселона да се префрли во Париз, но за кратко. Војната продолжува, а со тоа и известувањата од фронтот.

И како во секоја војна, освен битки има и многу заткулисни игри, ’разузнавачки служби’ во ликот на разни ’извори’ кои имаат своја цел. Некои да ја турнат Барса од врвот, некои да исфрлат свој кандидат за претстојните избори на Камп Ноу, некои само да долеат масло врз огнот.

Како и да е, ситуацијата е комплексна. Не се работи само за фронт во кој главни противници се Луис Енрике и Лионел Меси, туку за релативно контролиран хаос во кој секој се обидува да добие, на сметка на некој друг. Првата голема жртва падна – Баскиецот кој долги години ги бранеше Каталонците доби отказ, а по него сам си замина и легендарниот капитен. Зубизарета и Пујол веројатно ќе чекаат подобри денови да се вратат кај своите.

10.01lucho-messi2

Но, што со војната? Ризикот е преголем, не се работи само за клупата на Луис Енрике, туку влогот е и претседателско место, дури и идеологија: „Повеќе од клуб“. Така барем гласи слоганот на Барса кој има длабоко значење кај љубителите на овој клуб.

Но, последниве години Барса не е повеќе од клуб. Затоа што еден играч станува поголем од Барса. Погодувате? Лионел Меси! Најдобриот фудбалер на сите времиња – фудбалскиот Мајкл Џордан! И споредбата со Џордан веројатно е најдобра – Џордан беше Бог на Булс, контролираше се`. Но, кога си замина Џордан си замина и Булс од сцената.

Токму тоа може да се случи и со Барселона, доколку не покаже дека е повеќе од клуб. Само за потсетување за помладите, Каталонците никогаш не дозволуваа еден играч да се наметне над клубот. Без разлика дали се викал Ромарио, Стоичков, Роналдо, Ривалдо, Роналдињо…. се досега!

Кулминацијата веројатно е достигната со податокот дека наводно Меси веќе го избрал наредниот тренер – ќе го враќа од ’мртвите’ Франк Рајкард, Холанѓанецот кој неславно си замина од Ноу Камп, токму бидејќи не можеше да ги смири суетите на Роналдињо, Ето и тн, и уште понеславно ја заврши тренерската кариера…. во Саудиска Арабија.

10.01lucho-messi3

Се враќам на насловот – зошто треба да победи Луис Енрике, иако е далеку поверојатно дека ќе ја загуби војната.

Прво, бидејќи беше доведен како клупска легенда која ќе знае да се наметне над авторитетот на ѕвездите во Барселона.

Второ, бидејќи наметна филозофија со која Барса нема да си дозволи да губи ако на Меси не му се игра, како во поголемиот дел од ланската сезона. Имено, со разигрувањето на Нејмар, Суарез и Ракитиќ, Енрике сака да го постигне токму тоа – клубот да не биде премногу зависен од најдобриот.

Трето, бидејќи е иновативен, а Барса од еднобојна (само со бојата на Меси) стана ’шарена’. Тоа го покажува цело време, изнесе формација против ПСЖ која ни Гвардиола не ја искреирал, а донесе резултат. Освен Меси сезонава погодуваат скоро сите, како до 2010г кога Пеп го постави Лео во центарот на нападот и во центарот на Вселената кај Каталонците.

Четврто, го среди одбранбениот дел од тимот – најболната точка која со години беше нерешлив дел. Со Луис Енрике, и покрај киксот со Вермален, и иако не му беше доведена ѕвезда во одбраната, Барса се помалку прима голови.

Петто, бидејќи се труди од сите да го извлече најдоброто. Маскерано се враќа во дефанзивниот среден ред, Бартра се повеќе созрева, Нејмар има повеќе можност да ја покаже својата луцидност, Меси е оставен со огромна слобода…

Шесто, бидејќи сезоната е во тек, а Барса е во игра на сите фронтови. И покрај киксовите во Ла Лига, против Реал, Селта и Сосиедад, сепак до мај има уште многу време и многу шанси. Конечно, во првата сезона досега само Гвардиола донесе спектакуларни резултати, додека ’Специјалниот’ сам истакнува дека резултатите доаѓаат во втората.

И за крај на Лучо мора да му биде овозможена подршка. Не заради него, туку заради клубот. Навивачите мора да застанат не зад тренерот или играчот, туку зад својот клуб. И додека тимот игра добро, има резултати, и е во игра за сите трофеи, Енрике мора да добие поддршка. Доколку ја нема, и оваа сезона уште на средината ќе дојде до својот крај.

Пишува: Костадин Стојаноски, за Спортски.мк

Ги покажуваат градите и прашуваат: „А каде е револуцијата, стоко?“

Хрватскиот уметнички колектив Монтажстрој веќе четврт век го вперува прстот во најгорливите проблеми на хрватското заедничко секојдневие.

Одбележувањето на 25-годишнината од нивниот активизам Монтажстрој ќе го заокружи со изведба на претставата „А каде е револуцијата, стоко?“.

Претставата ги преиспитува современите комодификациии на општествениот бунт кој изникна со музичкиот албум „Пакет аранжман“ и југословенскиот нов бран во ’80-те години од минатиот век. Тоа е претстава за монтираната видео снимка од претставата MČŽPC (акроним) – забранета поради кршење на авторските права. На дигиталните остатоци од забранетата претстава Монтажстрој го разголува убедувањето дека поп музиката придонесува за општествени промени, порачуваат авторите.

08.01.montazstroj1

Претставата „А каде е револуцијата, стоко?“ настана во тензија и несклад помеѓу контекстот осакатен од цензура и автоцензурата која стана контекст.

Со праизведбата на оваа претстава на фестивалот Bitef, Монтажстрој стана првата хрватска екипа која ја доби честа да го отвори овој култен фестивал. Претставата, кој за прв пат ќе биде изведена во Загреб, е добитник на Специјалната награда од фестивалското жири на Bitef и беше испратена со овации од публиката.

Свечената и официјална премиера ќе ја има на 15 јануари, а репризи ќе има на 16 и 17 јануари, 2015 година.