4 трикови за детето навистина да ве слуша – без викање и драма

4 ТРИКОВИ ЗА ДА ВЕ СЛУША ВАШЕТО ДЕТЕ – БЕЗ ВИКАЊЕ И ДРАМА

Колку пати на ден велите „Зошто не ме слушаш?!“ и чувствувате како гласот полека се претвора во вресок?

Мами и татковци, релаксирајте се – постои подобар начин да добиете внимание без хистерија и бескрајно повторување.

Психијатарката д-р Су Варма, членка на Американското психијатриско здружение, споделува четири практични трикови кои делуваат дури и со тинејџери. Пример од реалниот живот: додека разговарала со своите синови – двајцата средношколци – за тоа колку е важно да се слуша кога нешто се побара, постариот син едноставно кренал поглед од телефонот и рекол: „Мамо, смири се, не е итно.“ Нејзината реакција? „Прво, не сум ти другарка.“ И тука почнува класичен сценарио: мама бара, децата игнорираат, мама повторува пет пати, децата сè уште не реагираат, а мама на крајот вика. Звучи познато, нели?

1. ТЕХНИКА „ЗБОРУВАМ ЗА СИТУАЦИЈАТА“

Наместо „Никогаш не ги ставаш чиниите во машина за садови“, кажете: „Кога те замолив да ја средиш масата, а ти си замина во соба, се почувствував игнорирана.“ Фокусот е на однесувањето, не на детето, а пораката е јасна – без наметната вина.

2. ТЕХНИКА „ПОЧНУВАМЕ СО ПОЗИТИВНО“

Почнете со пофалба, кажете што треба да се подобри и завршете со охрабрување: „Ми се допаѓа колку се трудиш околу задачите. Ако малку подобро го организираш времето, ќе ти оди уште подобро. Секоја чест, продолжи така!“ Оваа рамнотежа меѓу пофалба и корекција му дава на детето чувство на способност, а не казна.

3. ТЕХНИКА „ЗБОРУВАМ КАКО ТИНЕЈЏЕР“

Додадете хумор и „вибра“ слична на вашето дете: „Денес вибрацијата не вибрира, дечиња. Ќе се вратам кога ќе се врати вибрата.“ Реакцијата? „Мамо, кринџ!“ Но ефектот? Ве слушаат, атмосферата е поопуштена, и можеби – само можеби – ќе ја средат собата.

4. ТЕХНИКА „ДАЈТЕ ИМ ГЛАС ВО ПРАВИЛАТА“

Кога децата учествуваат во создавање на правила и распоред, имаат чувство дека нивното мислење е важно, а не само да слушаат наредби. Така учат што значи одговорност, наместо само покорност.

На крајот, овие мали промени во комуникацијата градат врска со децата. Целта не е да имаме совршени деца, туку вистинска поврзаност. Кога сè друго ќе пропадне, едноставно кажете: „Денес сум во оф режим“ и погледнете како сепак ќе кренат поглед – со насмевка или барем со љубопитност.