МЕНКИПИНГ: КОГА ГРИЖАТА СТАНУВА ПРЕТЕРАНО „ЧУВАЊЕ“ НА ПАРТНЕР?
Постои еден феномен кој сè почесто го препознаваат многу жени во врските, а кој некогаш се сметал за знак на „посветеност“ и љубов.
Станува збор за менкипинг – суптилна замена на улогите, каде жената станува пријателка, негувателка и емоционален терапевт на својот партнер, често на своја сметка.
Додека претходните генерации мажи растеле во култура каде изразувањето емоции и мисли со жени било табу, денешните мажи сè почесто ги прелеваат своите чувства врз партнерките. Резултатот? Жената, свесно или несвесно, се наоѓа во улога која далеку ја надминува границата на поддршка – од преземање здравствени прегледи, до организирање родендени, паралелно водејќи грижа за децата и секојдневните обврски.
Она што порано се сметало за „посветеност“ – жена која ги покрива сите емоционални потреби на мажот – денес отвора дилеми за рамнотежата во врската и границите помеѓу љубов и преголема грижа. Иако поддршката никогаш не е нешто негативно, проблемот се јавува кога таа е еднострана и исцрпувачка.
Студија на Универзитетот „Стенфорд“ од 2024 година, насловена „Теорија на менкипинг: Криза на машкото пријателство и улогата на жените во родовата нееднаквост“, го потврдува овој тренд. Истражувачите укажуваат на недостиг на општествена поддршка за мажите, која жените несвесно ја надоместуваат – по цена на сопственото време и енергија.
Дури и кога мажите имаат друштво – пријатели за кафе или пиво – жените многу често ја преземаат улогата на „домашна организаторка“, планираат настани, договараат обврски и се грижат за сите детали кои партнерот сам не ги испланирал. Кога сето ова ќе се собере со товарот на грижата за семејството и работата, товарот станува премногу, и ментално и физички.
Затоа е особено важно да се препознае тенката линија меѓу љубовта, поддршката и преголемото „чување“. Љубовта не е задача за една личност – тоа е заедничка игра во која двајцата партнери создаваат баланс, почит и меѓусебна слобода.