Момче сакало да добие совет од мајка си, за како да ја одржува љубовта. Начинот на кој таа му го објасни тоа е приказна пред чија поука треба сите да се замислат.
Мајка и момче шетаат на плажа.
Во еден момент момчето ја прашува:
„Мамо, како се чува љубовта?”
Мајката го погледна и одговори:
„Земи малку песок и стисни го во тупаницата.“
Момчето ја стегаше тупаницата и колку повеќе стискаше, толку повеќе излегуваше од неa песок.
„Но, мамо, песокот ми бега.”
„Знам, сега потполно отвори ја тупаницата.“
Момчето ја послуша, но во тој момент дувна ветер и го однесе целиот песок од дланката.
„Ни вака не успевам да го задржам песокот“.
Мајката му одговори со насмевка на лицето:
„Сега земи малку песок во раката и држи ја дланката во форма на лажица, доволно затворена за да го заштитиш и доволно отворена за песокот да биде слободен“.
Момчето направи како што му беше кажано и песокот остана на дланката, доволно заштитен од ветрот и ослободен од лизгање низ прстите.
„Така се чува љубовта.“
