Гола вистина: колку е нормално (не)да се сака секс во четириесеттите?

Многу жени на возраст од 40 до 45 години забележуваат дека сексуалноста веќе не изгледа како што била порано – едноставно, желбата исчезнува, иако врската со партнерот останува силна и полна со љубов.

Не станува збор за партнерот, комуникацијата е одлична, блискоста е тука, но нешто во внатрешниот свет на жената се менува. „Немам желба за секс“, велат многу жени, а веднаш се будат стотици прашања: дали тоа значи дека партнерот не е повеќе привлечен? Дека љубовта се гасне? Или е едноставно уморот, стресот и животниот ритам?

Стручњаците, психолозите и психотерапевтите нагласуваат – оваа состојба е сосема нормална. Женската сексуална желба не е фиксна, таа не е константна. Таа е како жив инструмент што ја отсликува внатрешната состојба на жената – како се чувствува во врската, но и со самата себе.

Промените што се случуваат по четириесеттата година, особено во периодот на перименопауза, не се само „хормонски“. Тие се сложена мешавина од физички, емоционални и егзистенцијални процеси. Телото менува енергија, сонот се менува, односот кон сопственото тело се трансформира. Жените не се чувствуваат секогаш привлечни и секси – уморот доаѓа на неочекуван начин, а телото и духот бараат нов ритам. Токму во тој период, сексуалната желба често се намалува или целосно исчезнува, барем привремено.

Важно е да се разбере дека не станува збор за „изговор“ или едноставна хормонска фаза – туку за комбинација на сè што се случува во телото, психата, но и во самата врска. За време на психотерапија, често се открива дека жените повеќе се загрижени за тоа што мисли нивниот партнер, отколку што се прашуваат како тие самите се чувствуваат. Стравови како: „Дали мисли дека не го посакувам повеќе?“, „Дали ќе ме остави?“, „Дали ова значи крај?“ – можат да ги блокираат вистинските разговори меѓу партнерите.

Клучот е во искреноста и отвореноста. Да се каже нешто едноставно, но моќно: „Не знам точно што ми се случува, чувствувам некоја промена, не затоа што не те посакувам, туку затоа што моментално немам пристап до тој дел од себе.“ Ваквата искреност ослободува, ја намалува напнатоста и гради доверба. Не се работи секогаш за сексот – туку за просторот жената да биде тоа што е, без притисок и нужно чувство дека треба постојано да ја докажува својата привлечност.

Сексуалната желба може да се менува, не затоа што нешто не е во ред или мора да се „лекува“, туку затоа што жената си дозволува да биде присутна, да истражува и да ги прифати своите тековни чувства. А партнерот што разбира и поддржува, гледа во тоа не крај, туку природен дел од нејзиниот животен и емоционален циклус.