Колку навистина големината влијае врз „вредноста“ на мажот? Науката има одговор

Векови наназад, големината на машкиот полов орган се гледа како симбол на моќ, сексуална привлечност и самодоверба.

Од античките митови до модерните клишеа, поврзувањето на личната вредност со овој детаљ останува длабоко вкоренето во колективната свест. Иако денес живееме во технолошки напредно општество, грижата околу големината и понатаму претставува една од најчестите машки несигурности, со влијание врз самодовербата, интимните односи и сексуалниот живот.

Многу мажи кои се загрижени за сопствениот изглед не бараат медицинска дијагноза, туку се борат со внатрешна перцепција која често е преувеличена или погрешно заснована. Опседнатоста со должина или обем, во мирен или вратен (еректиран) облик, честопати предизвикува постојано самонабљудување, анксиозност, избегнување интимни ситуации и повлекување од општествени настани. Некои избегнуваат да се соблекуваат пред партнерот, се чувствуваат непријатно во соблекувални, се воздржуваат од иницијатива во креветот, или целосно избегнуваат љубовни односи и покрај постоечката сексуална желба. Во потешки форми, овие грижи може да укажуваат на т.н. соматодисморфно нарушување – трајна опсесија со големината на гениталиите, која не ја отсликува вистинската клиничка состојба.

Психолошки, овие грижи можат да предизвикаат сериозни проблеми: ниска самодоверба, социјална дисфункција, па дури и депресија или анксиозност. Поради тоа е особено важно од клиничка гледна точка, да се процени дали проблемот се однесува на должината, обемот, или и двете, и како тоа влијае на секојдневното функционирање. Посебно внимание се посветува и на телесната перцепција, сексуалниот идентитет и мисловните рамки поврзани со сексуалната самоувереност.

Често, ваквите грижи имаат корени во претходни искуства, споредба со врсници или во друштвени стандарди кои го сврзуваат машкото вреднување со анатомски карактеристики. Кај мажи со зголемена телесна тежина, неретко се јавува и т.н. „лажна микропенија“ – прекумерното масно ткиво во пубичната регија може делумно да го прикрие пенисот, создавајќи впечаток дека е помал отколку што навистина е.

Терапевтскиот пристап најчесто вклучува психолошки интервенции: когнитивно-бихејвиорална терапија, работа на сопствената перцепција, едукација и постепено изложување на ситуации кои до тогаш предизвикувале страв. Целта е промена на дисфункционалните уверувања, зајакнување на самодовербата и развој на поздрав однос со сопственото тело.

Важно е да разбереме дека зад оваа привидна грижа обично се крие длабока емотивна тензија која може сериозно да го наруши квалитетот на животот. Професионалниот пристап бара емпатија, научна основа и отсуство на предрасуди – и, најважно, освестување дека зад секоја грижа за „големината“ се крие лична приказна на маж кој носи чувство на срам, споредување и молк. Целта не е „зголемување“ на големината, туку помош на мажот да го прифати своето тело и, на крајот, самиот себе.