ЗБОГУМ, ДАЈАНА КИТОН — ПОСЛЕДЕН АПЛАУЗ ЗА ЖЕНАТА ШТО ГО ПРОМЕНИ ЛИЦЕТО НА ХОЛИВУД

Смртта на легендарната актерка Дајана Кито́н длабоко го потресе Холивуд.

Веста дека починала на 79-годишна возраст, на 11 октомври 2025 година во Лос Анџелес, пристигна ненадејно – никој не знаеше дека нејзината здравствена состојба се влошувала во последните месеци. По себе остави наследство што неповратно ја промени филмската индустрија: кариера исполнета со незаборавни улоги, уникатен стил и личност која обединуваше духовитост, шарм и елеганција.

Дајана Кито́н не беше само актерка. Таа беше симбол на едно време — жена која храбро чекореше меѓу холивудскиот гламур и целосната автентичност. Нејзиниот препознатлив стил, широките костими, кравати, шешири и тој малку чуден, но совршено шик начин на кој ги носеше комбинациите, ја направи модна икона. И тоа многу пред да се појави терминот „ит-девојка“.

Родена во 1946 година во Лос Анџелес, Дајана уште како дете покажувала уметничко љубопитство. Нејзината мајка, која била фотографка, ѝ ја разбудила љубовта кон естетиката, додека Њујорк станал градот што ѝ ги отворил вратите кон светот на глумата. Студирала во Neighborhood Playhouse School of the Theatre, каде го изграждала својот препознатлив, малку невообичаен, но искрено емотивен глумачки стил.

Првите аплаузи ги добила на Бродвеј, но светска слава стекнала со улогата на Кеј Адамс во филмот „Кум“ на Френсис Форд Копола. Подоцна самата признала дека не го прочитала романот пред аудицијата, едноставно „влетала“ во улогата и ја освоила публиката.

Следеше соработката со Вуди Ален, која била и професионална и емотивна. Нивната хемија на екран резултираше со класици како „Love and Death“ и култниот „Annie Hall“ — филм што ѝ донесе Оскар во 1977 година и воведе нов моден архетип: софистицирана, духовита и независна жена која не мора да носи фустан за да биде заводлива.

Нејзините романтични избори често биле тема на таблоидите – љубовните врски со Ал Па́чино и Ворен Бити́, според неа, биле спој на уметничка енергија и неодолив талент. „Талентот е најпривлечната работа на светот“, велеше со насмевка.

Во текот на осумдесеттите и деведесеттите, Дајана стана синоним за силни, комплексни жени кои не прифаќаат клишеа. Филмовите како „Baby Boom“, „The First Wives Club“ и „Something’s Gotta Give“ покажаа дека зрелоста може да биде гламурозна, духовита и секси. А кога во 2003 повторно беше номинирана за Оскар, докажа дека времето не може да ја избледи вистинската харизма.

Зад камерата, се обиде и како режисерка, но секогаш тврдеше дека не сака да ги гледа своите филмови. „Не можам да го поднесам мојот глас и лице на екран“, велеше низ смеа, останувајќи верна на својот автоироничен шарм.

Никогаш не се омажи, по сопствен избор. „Едноставно, би требало премногу да се приспособувам“, призна. Наместо тоа, на петдеесетгодишна возраст, одлучи да стане мајка. Усвои две деца, Дјук и Декстер, и целосно им се посвети. Сметаше дека родителството е најискрената форма на љубов — онаа што те тера да бидеш подобра верзија од себе секој ден.

„Мајчинството ме научи дека љубовта може да биде целосно несебична“, велеше. „Тоа е она што те прави човек.“

Дајана Кито́н беше и останува сѐ она што Холивуд често се обидува да го создаде — единствена, духовита, бескомпромисна и целосно автентична. Нејзиното присуство беше мешавина од стара школа елеганција и бунтовен дух што никогаш не се грижеше за правилата. Во свет каде многумина сакаат да бидат некој друг, таа беше непогрешливо своја.