7 навики што делуваат себично, а всушност ти го зголемуваат самопочитувањето

7 НАВИКИ ШТО ИЗГЛЕДААТ ЕГОИСТИЧНО – А ВО СУШТИНА ЈА ЗГОЛЕМУВААТ ТВОЈАТА САМОДОВЕРБА

Во свет каде постојано чувствуваме притисок да бидеме достапни, да ги задоволуваме туѓите очекувања и да се оправдуваме за секој наш избор, често ја забораваме најважната личност во нашиот живот – себе си.

Кога еднаш ќе одлучиш да поставиш граници, да кажеш „не“ без извинување и да ги ставиш своите потреби на прво место, некои луѓе тоа ќе го доживеат како себичност. Но, во реалноста тие навики не се егоизам – туку чин на самопочит, знак на сила и внатрешна рамнотежа.

Во продолжение се седум навики кои можеби изгледаат „строго“ или „егоистично“, но всушност се тивките херои на твојата лична трансформација:

1. КАЖУВАЊЕ „НЕ“ – И ОСТАНУВАЊЕ ВЕРНА НА ТОВА

Предолго сме верувале дека секое „не“ мора да биде објаснето: „Извини, ама…“, „Не можам бидејќи…“, „Би сакала, ама…“. Вистината е едноставна: едно мирно, решително „Не, не можам оваа недела“ е доволно. Тоа не е ладно – тоа е граница која те штити и покажува дека го цениш своето време и енергија.

2. СТАВАЊЕ НА СОПСТВЕНОТО ЗДРАВЈЕ НА ПРВО МЕСТО

Колку пати си отишла на настан или си исполнила обврска додека си била преморена? Колку пати си прескокнала спиење, вежбање или здрав оброк, само за да не „разочараш“ некого? Грижата за своето тело и ум не е себичност – туку зрелост и љубов кон себеси.

3. ЧУВАЊЕ НА СВОЈОТ ЛИЧЕН ПРОСТОР

Потребата за тишина не значи повлекување или одбивање на другите. Тоа е време за полнење батерии, слушање на сопствените мисли и повторно пронаоѓање на внатрешниот ритам. Ако некој очекува да ти бидеш постојано достапна, можно е дека не те разбира – но заштитата на твојата ментална тишина е чин на самопочит.

4. ОДБИВАЊЕ НА ТРАЧЕЊА И НЕГАТИВНИ РАЗГОВОРИ

Полесно е да се вклопиш во разговор за да не изгледаш „ладно“. Но вистинската сила доаѓа кога ќе одлучиш да не учествуваш во ширењето на туѓа негативност. Не им ја поддржуваш слабоста – туку себе си си ја штитиш енергијата. Тоа не е егоизам, туку самоодбрана што те прави посилна.

5. ДОЗВОЛУВАЊЕ НА ДРУГИТЕ ДА БИДАТ ЛУТИ – БЕЗ ТВОЕТО „ПОПРАВУВАЊЕ“

Ако си навикната да бидеш „тиха сила“ која секогаш смирува ситуации, знаеш колку тоа може да биде исцрпувачко. Самопочит значи понекогаш да им дозволиш на другите да ги почувствуваат своите емоции – дури и лутина. Не е твоја задача да го „поправаш“ туѓиот внатрешен свет.

6. ИНВЕСТИРАЊЕ ВО СОПСТВЕНИОТ ЛИЧЕН РАЗВОЈ

Книга што те инспирира, курс што ти отвора нови хоризонти, терапија што ти подарува олеснување – се сето тоа вложувања во себе. Некои можеби нема да те разберат или ќе те осудуваат, но личниот развој не е луксуз – тоа е право и темел на твојата внатрешна сила.

7. ПРЕКИНУВАЊЕ СО „ПОПРАВУВАЊЕТО“ НА ЧЛЕНОВИТЕ ОД СЕМЕЈСТВОТО

Секоја фамилија има „поправувач“ – личноста што ги одржува сите заедно, решава проблеми и балансира односи. Некои го прават тоа од љубов, некои од навика, некои од страв. Но доаѓа момент кога сфаќаш дека не е твоја одговорност да ги носиш туѓите товари. Да им дозволиш самите да се соочат со своите предизвици не е недостаток на љубов – туку доказ дека себеси си се сакаш доволно, што не си подготвена да ја жртвуваш сопствената среќа.

ШТО Е НАЈВАЖНО ДА ЗАПОМНИШ

Многу од овие навики на прв поглед изгледаат како себичност, и можеби ќе има такви што ќе ти го кажат тоа в лице. Но со искуство доаѓа разбирање: почитта кон себе не е само право – тоа е најголемиот чин на љубов што можеш да го направиш и за себе и за луѓето околу тебе.